Een zondag, half november 2020, de weervoorspellers kondigen stevige wind en hevige buien aan. Enigszins verbaasd zie ik vanuit mijn slaapkamerraam, dat het best redelijk weer is als we opstaan. We -mijn vrouw en ik- kijken elkaar aan en besluiten om nu naar buiten te gaan. Wandelschoenen aan en voor de zekerheid toch maar een regenjas aangetrokken. Goed 9.30 lopen we richting het riviertje de Dommel in onze gemeente Sint-Michielsgestel. Zoals altijd werpen we even een snelle blik op ‘onze’ waterkrachtcentrale van de Dommelstroom Coöperatie. Deze draait lekker vandaag en geeft ons schone stroom, “witte steenkool” uit Nederland. Dat is dan weer een voordeel als het een paar dagen eerder lekker geregend heeft.
Langs de oever van de Dommel lopen we stroomopwaarts. We zijn niet de enige op het smalle paadje. Naast de mensen met honden, komen we ook vele mountainbikers tegen. Sommige groepjes zijn best wel beleefd, bellen ruim van tevoren en bedanken als je bent opzij gegaan. Helaas worden we ook getrakteerd op 2 ‘heren’ op crossmotoren, die de zondagsrust verstoren.
Op een 3 tal plekken zie ik knaagsporen van een groot beest, dit moet wel het werk van een bever zijn, die dus ook hier duidelijk aan zijn opmars bezig is.
We zijn fastfood en weggegooide blikjes helaas al bijna gewend, sinds 2020 zijn ook weggegooide mondkapjes te vinden.
Net voor de aangekondigde buien, zijn we weer thuis, het gevonden mondkapje gaat de kliko in en wij aan de koffie.